Διαγωνισμοί

Το κτίριο διαγράφει σπειροειδή ομοιότροπη, καθοδική και ανοδική, εσώστροφη και εξώστροφη κίνηση, στο σύνολο του συνθετικού πεδίου. Η χάραξη της συμβαδίζει διαρκώς με το τριγωνικό σχήμα του οικοπέδου. Ταυτοχρόνως επιχειρεί να συσχετίσει το μουσείο και τις ειδικές λειτουργίες του με τα σημαντικά δημόσια κτίρια της πόλης και τις διαφορετικές καταστάσεις του αστικού ιστού. Η διπλή αυτή κίνηση διατρέχει από άκρου εις άκρο το σώμα του μουσείου. Ο χώρος του συνιστά έναν προστατευμένο χθόνιο υποδοχέα, (ένα είδος «σκάφης») ισομερώς κατανεμημένου εντός και εκτός της γης, κατάλληλου να παραλάβει τα αρχαιολογικά ευρήματα και τους υποστηρικτικούς χώρους του μουσείου. Έτσι, αφενός, μειώνεται σημαντικό μέρος του κτιριακού όγκου και ύψους και αποδίδεται στην πόλη ένα μεγάλο ενεργό πάρκο, ενώ αφετέρου περιορίζεται το φυσικό φως, όπως ζητείται και από το πρόγραμμα, για την κατάλληλη προβολή των εκθεμάτων. H αντίστοιχη ανοδική και καθοδική κίνηση του δώματος του κτιρίου, το σηματοδοτεί ως διακριτό τοπόσημο της πόλης που αναδύεται μέσα από τη γη και κορυφώνεται στη φωτιστική πυραμίδα. Επιπλέον, αυτό αποτελεί φυτεμένη ζώνη εκθεσιακού περιπάτου, συνυφασμένου θεματολογικά με τον ευρύτερο κοινωνικό- πολιτισμικό τομέα δράσης του μουσείου, ως μέρος της ευρύτερης «πολιτιστικής περιοχής». Ταυτοχρόνως, ο περίπατος έχει συνεχή ελεύθερη θέα προς την πόλη, ενώ διαμορφώνει παράλληλα μια ανοιχτή υπαίθρια πλατεία στην καρδιά του μουσείου, στη στάθμη του ισογείου και της κεντρικής προσπέλασης. [:elteam] Αρχιτέκτονες: Σ. Τσιράκη, Μ. Χαμπάλογλου, Σ. Κουμούτσος, Α. Πλιάκος Σύμβουλος Αρχιτέκτων: Τ. Μπίρης Συνεργάτης φοιτητής αρχιτεκτονικής: Π. Νιάρχνος Μελέτη: 2017

Συμμετοχή σε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό 2015. Η πρόταση διαμορφώνεται από τις μέσω καθαρών γραμμικών πτερύγων που σχηματίζουν το αίθριο, δηλαδή τον κεντρικό κοινωνικό πυρήνα της σύνθεσης ο οποίος διατρέχεται διαγωνίως από ένα ισχυρό γραμμικό άξονα–πορεία, με φορά δύσης- ανατολής. Ο καθοριστικός συνθετικός ρόλος του διαγώνιου άξονα ενισχύεται και από τη ροή ενός αβαθούς και στενού αύλακα ανακυκλούμενου νερού κατά την ίδια διεύθυνση με ένα συνεχές ζωογόνο ρεύμα αέρα από δύση προς ανατολή. Τα δύο αυτά στοιχεία, του δικτύου ανακυκλούμενου νερού και του ρεύματος του αέρα, σε συνδυασμό με τη φύτευση του αιθρίου, συμβάλλουν στη διαμόρφωση μικροκλίματος και των οικολογικών συνθηκών που συνεισφέρουν στο «ευ ζην» στο περιβάλλον της Σχολής. Στις, εσωτερικές, προς το αίθριο, όψεις των πτερύγων, εξελίσσεται ένας ελικοειδής περίπατος με κέντρο αναφοράς το αίθριο. Η κίνηση αυτή αναδεικνύει τον κοινωνικό-διδακτικό ρόλο του αιθρίου για την λειτουργία της σχολής, ως «θεάτρου» συλλογικών και ατομικών δράσεων, επαφών, κίνησης, στάσης και συνάντησης, οπτικών φυγών προς την Πανεπιστημιούπολη και το τοπίο. [:elteam] Σε ισότιμη συνεργασία με το Γραφείο Κ. Κυριακίδη και Συνεργατών Αρχιτεκτόνων: Κυριάκος Κυριακίδης, Σταύρος Γυφτόπουλος Συνεργάτες Αρχιτέκτονες: Δανάη Παπαβασιλείου, Δημήτρης Σαγώνας, Ευγενία Τσαγκαράκη Αρχιτεκτονικό Γραφείο Αναστάσιου Μπίρη & Συνεργατών: Τάσος Μπίρης, Σοφία Τσιράκη Συνεργάτες Αρχιτέκτονες: Μάγδα Χαμπάλογλου, Σταύρος Κουμούτσος, Πάνος Μάντζιος

Η πρόταση αποτελεί ανασχεδιασμό υπάρχοντος κτιρίου σε συνδυασμό με την διαμόρφωση του υπαίθριου χώρου και τον υφιστάμενο παρακείμενο αρχαιολογικό χώρο, μέσα στον αστικό χώρο της νέας πολιτιστικής ακτής Πειραιά. Βασική συνθετική κίνηση αποτέλεσε η αποκατάσταση της κλίσης του φυσικού εδάφους από νότο προς βορά, με το ανασήκωμα του επιπέδου, έτσι ώστε η νέα επιφάνεια να διαμορφώσει τον υπαίθριο χώρο. Η νέα αυτή τοπογραφία όρισε τις βασικές δημόσιες διελεύσεις και στάσεις που μπορούν να λειτουργούν ως κοινωνικοί αγωγοί-δρόμοι και πυκνωτές-πλατείες. Τέτοιες είναι αφενός η υπαίθρια κίνηση που διασχίζει το θέμα αγκαλιάζοντας το και καταλήγει στη νέα προτεινόμενη είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, και αφετέρου, οι ποικίλες «αγκαλιές»-πλατώματα που συναντά ο περίπατος κατά την εξέλιξη του. Χαρακτηριστικό της υπαίθριας διαμόρφωσης είναι ο μεγάλος και ανυψωμένος εξώστης παρατήρησης, τόσο του αρχαιολογικού χώρου, όσο και του μακρινού θαλάσσιου μετώπου και της πόλης. Αυτή η «κορύφωση», ως ένα είδος «λίθινης πλώρης», λειτουργεί συμβολικά ως σημείο σήμανσης της εισόδου προς τον κεντρικό εκθεσιακό χώρο του μουσείου. Το μουσείο αποτελεί τοπόσημο στην νέα ζώνη των προτεινόμενων πολιτιστικών δραστηριοτήτων του Λιμένος Πειραιώς, καθώς η μεταλλική κεκλιμένη οροφή που στεγάζει και ενοποιεί τις νέες και τις υφιστάμενες κατασκευές προβάλει και σηματοδοτεί το νέο κτίριο. [:elteam] Αρχιτέκτονες: Σοφία Τσιράκη, Μάγδα Χαμπάλογλου, Σταύρος Κουμούτσος Σύμβουλος Αρχιτέκτων: Τάσος Μπίρης

Ένας χώρος–υποδοχέας για την Αργώ που προτείνεται ως συμβολικό «σημείο αναφοράς» στην είσοδο της πόλης του Βόλου. Πρόκειται για ένα σύγχρονο μουσείο με κεντρική αναφορά στον μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας και τα συμφραζόμενα του, μέσω μιας ευφάνταστης, αλλά και στοχαστικής περιπλάνησης στους χώρους του. Η σύνθεση γεννιέται μέσα από τη γη ως φυσική επέκταση της, κατ΄ αρχήν μέσω χαμηλών μπετονένιων κεκλιμένων (και φυτεμένων) πρανών. Είναι σαν να αναδιπλώνεται προς τα έξω το έδαφος δημιουργώντας ένα πρώτο, στέρεο, χθόνιο υποδοχέα. Μέσα από αυτόν ξεπροβάλλει ένας δεύτερος, από αντικολλητή ξυλεία (με ανάλογες κεκλιμένες παρειές και αυτός) που σχηματίζει τον κεντρικό εκθεσιακό πυρήνα, όπου τοποθετείται η Αργώ. [:elteam] Ομάδα μελέτης, αρχιτέκτονες: Σοφία Τσιράκη, Σταύρος Κουμούτσος, Ζωή Αλεξανδροπούλου Σύμβουλος αρχιτέκτων: Τάσος Μπίρης Συνεργάτης αρχιτέκτων: Μάγδα Χαμπάλογλου

Συμμετοχή σε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό 2013. Ηπρόταση επιχειρεί να απαντήσει σε τρία συσχετισμένα ζητήματα: την πολυπολιτισμικότητα, την εκπαιδευτική καινοτομία και το βιοκλιματικό σχεδιασμό. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φυσικού ανάγλυφου ενσωματώνονται στη σύνθεση καθώς η γαιώδης κοιλότητα διαμορφώνει το φυσικό υποδοχέα, ένα χώρο "δοχείο". Αυτό το φυσικό "δοχείο ζωής", το οποίο διατηρεί εκπαιδευτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και βιοκλιματικά χαρακτηριστικά, συνιστά την κεντρική ιδέα της πρότασης. Η κτιριακή σύνθεση ακολουθεί μια σπειροειδή εκδίπλωση γύρω από ένα κεντρικό χώρο ο οποίος αποτελεί και την "καρδιά" του σχολικού συγκροτήματος. Σε αυτόν τον προστατευμένο κοινωνικό χώρο κυριαρχεί μια φυσική υδάτινη επιφάνεια η οποία συλλέγει το βρόχινο νερό ώστε με αυτό τον τρόπο να λειτουργεί ως το κεντρικό στοιχείο βιοκλιματικού σχεδιασμού της πρότασης. [:elteam] Αρχιτέκτονες: Σ. Τσιράκη, Κ. Δασκαλάκη, Φ. Ζαπαντιώτης

Συμμετοχή σε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό 2012. Κεντρική ιδέα της πρότασης αποτελεί η συνολική οργάνωση της αχανούς, αχαρακτήριστης περιοχής του λιμένος σε ζώνες διαφορετικών ποιοτήτων (όπως σκληρές-μαλακές επιφάνειες, υδάτινες –πράσινες περιοχές κτλ) έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα ενιαίο ροϊκό χώρο, ο οποίος θα εισχωρεί έως και την αναμόρφωση και επέμβαση στο εσωτερικό του σιλό. Η επέμβαση οργανώνεται μέσω του συστήματος του χωροκαννάβου, που σχετίζεται τόσο με την προϋπάρχουσα αστική υποδομή (το Ιπποδάμειο σύστημα της πόλης του Πειραιά) όσο και με τη δομή του υπάρχοντος κτιρίου (δομή κυψελών). [:elteam] Ομάδα μελέτης: Σοφία Τσιράκη, Ελένη Γιακουμάκη, Αφροδίτη Σταθοπούλου, Χρήστος Χόντος Συνεργάτες αρχιτέκτονες: Μαντώ Φύτου, Χάρης Γκερέκος

Συμμετοχή σε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό 2012. Η ανοδική και καθοδική πορεία της ράμπας (η οποία αποτελεί έναν υπαίθριο περίπατο κατά τον διαμήκη άξονα του κτιρίου) έχει μεταφορικό νόημα: αποτελεί μια έντονη αναφορά στο "Ανοικτό Κεφάλαιο", στα Φινλανδικά "Avoin Luku". Πρόκειται για ένα πρώτο "ανοικτό κεφάλαιο" στην κατανόηση του αρχιτεκτονικού χώρου της βιβλιοθήκης, η οποία αποτελεί ένα σύνθετο κτίριο με διακριτές ενότητες, λειτουργίες, χαρακτηριστικά και χωρικές συσχετίσεις. Η ράμπα συνιστά ένα ισχυρό κινητικό σύμβολο: η τεθλασμένη κίνησή της η οποία αιωρείται στο χώρο, διαφοροποιεί και καθιστά διακριτό το κτίριο μέσα στον περιβάλλοντα αστικό ιστό. Με αυτόν τον τρόπο η βιβλιοθήκη αποτελεί ένα διακριτό τοπόσημο μέσα στην πόλη. [:elteam] Ομάδα μελέτης: Τάσος Μπίρης, Κωνσταντίνος Ξανθόπουλος, Σοφία Τσιράκη, Γιώργος Αγγελής. Συνεργάτες αρχιτέκτονες: Μυρτώ Ματάλα, Λύδα Κρεμμύδα, Κατερίνα Δασκαλάκη, Μάγδα Χαμπάλογλου

Συμμετοχή σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό 2010. Συμμετοχή σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό 2010. Πρόκειται για τη σημαντικότερη αστική πλατεία της πόλης της Κοζάνης, κέντρο καθημερινών δραστηριοτήτων, τόπο πολιτικών συγκεντρώσεων, πολιτιστικών δραστηριοτήτων, και εορταστικών εκδηλώσεων και ταυτοχρόνως βασικό καθημερινό πέρασμα, αλλά και περιοχή στάσης. Η πρόταση προσπαθεί να αποδώσει στην πλατεία χαρακτήρα ενιαίου, μη κατακερματισμένου χώρου, ώστε να αποτελέσει σημαντικό δημόσιο τοπόσημο, αναπόσπαστο στοιχείο συγκρότησης του αστικού σχεδιασμού, αντιληπτό και αναγνωρίσιμο από τους δημότες, αλλά και από τους επισκέπτες. Κεντρική ιδέα της σύνθεσης, αποτελεί η διαμόρφωση ενός ροϊκού υπόβαθρου, που προσαρμόζεται στις περιμετρικές υψομετρικές διαφορές μέσω ήπιων κεκλιμένων επιπέδων, με κεντρικό σημείο αναφοράς, το οποίο και αποτελεί την καρδιά της λύσης. Στο «δοχείο» αυτό, συμβάλλουν όλες οι περιμετρικές δυνάμεις της πόλης, προκαλώντας μια «περιδίνηση», γύρω από το κεντρικό σημείο αναφοράς. [:elteam] Αρχιτέκτονες: Γιώτα Δαλαγγέλη, Γεωργία Δασκαλάκη, Σοφία Τσιράκη

Η πρόταση επιχειρεί να αποδώσει στο χώρο ιδιαίτερο χαρακτήρα, αντιληπτό και αναγνωρίσιμο από τους δημότες, αλλά και από τους επισκέπτες. Πρόκειται για ένα χώρο ανοιχτό σε όλους, δραστήριο που ενεργοποιεί τον δημότη ως συλλογική και ατομική οντότητα με σκοπό την πολύπλευρη βελτίωση της ζωής του. Ένας χώρος στάσεων, αλλά και περιπάτου που ενσωματώνεται στο γενικότερο περιπατητικό δίκτυο που διατρέχει τη Φιλοθέη με δυνητική κατάληξη στα ερείπια του Αδριάνειου Υδραγωγείου. [:elteam] Ομάδα μελέτης : Λίνα Δήμα, Σοφία Τσιράκη Συνεργάτες αρχιτέκτονες : Γιώργος Αναγνωστάκης, Χρύσα Κουμάντου

Το κτίριο του Δημαρχείου αποτελεί ένα ισχυρό και οικείο τοπόσημο, ένα ζωντανό λειτουργικό εξάρτημα της πόλης και πόλο έντονης κοινωνικής και πολιτικής δραστηριοποίησης της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η σύνθεση ακολουθεί μια γρήγορη τεθλασμένη κίνηση γραμμών και σημείων. Οι λειτουργίες οργανώνονται σε δύο βασικές πτέρυγες σχήματος Γ, οι οποίες διαμορφώνουν αντίστοιχα τους βασικούς υπαίθριους χώρους κίνησης και συνάθροισης. [:elteam] Ομάδα μελέτης : Γιώτα Δαλαγγέλη, Σοφία Τσιράκη Συνεργάτες αρχιτέκτονες : Γιώργος Αναγνωστάκης, Χρύσα Κουμάντου

Συμμετοχή σε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό 2007. Η πρόταση για το μουσείο στηρίζεται στην ιδέα μιας ανοικτής ενεργούς ανασκαφής. Το μουσείο αποτελεί ένα "μη-κτίριο", δηλαδή ένα χωρικό υποδοχέα ο οποίος διαμορφώνεται από το ίδιο το φυσικό τοπίο. Η αρχιτεκτονική παρέμβαση ελαχιστοποιείται κατά το δυνατόν στην κατασκευή ενός στεγάστρου πάνω από τη φυσική κοιλότητα του εδάφους. Η στέγη προσιδιάζει σε μια ιπτάμενη τεθλασμένη μεμβράνη σε μικρή απόσταση από το έδαφος. [:elteam] Ομάδα μελέτης: Τάσος Μπίρης, Άγγελος Αγγέλου, Δημήτρης Παπανικολάου, Σοφία Τσιράκη

Πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό 2006. Πραγματοποιημένο έργο. Κεντρική ιδέα για τη σύνθεση αποτέλεσε η γρήγορη τεθλασμένη κίνηση «Ζιγκ-Ζαγκ» του ελαφρού μεταλλικού περσιδωτού ορίου που υποδέχεται τον επισκέπτη και ορίζει συμβολικά την «ταυτότητα» των πρότυπων κέντρων. Η πρόταση ακολουθεί τη «διάλυση» τόσο του εξωτερικού του ορίου, όσο και της εσωτερικής δομής του. Το κλειστό κτίριο-«κουτί» αντικαθίσταται από ένα ανοιχτό σύστημα (ένα LEGO) παραγωγής χώρου που συγκροτείται από ελάχιστα συνθετικά στοιχεία, ή ανεξάρτητα κομμάτια, ενός «παιχνιδιού» αρχιτεκτονικής σύνταξης, που καταγράφονται ως εξής: (α) Το τεθλασμένο μεταλλικό περσιδωτό όριο. Λειτουργεί σαν το γνωστό τεθλασμένο παραβάν ή το μεντεσέ, που «ανοιγοκλείνει» αλλάζοντας καταλλήλως τις γωνίες του αναπτύγματός του. (β) Το ανοιχτό (και μορφολογικά ανεξάρτητο από την πλάκα που φέρει) σύστημα δοκών και υποστυλωμάτων. Είναι σε κάναβο,και στην ουσία αξιοποιεί τα πρωτογενή στοιχεία του γνωστού συστήματος «Δοκού επί Στύλων». (γ) Η (μορφολογικά ανεξάρτητη από τις δοκούς) ελεύθερη πλάκα. (δ)Ο κεντρικός ημιυπαίθριος χώρος ως περιοχή «θραύσης-διάλυσης» του συστήματος. (ε) Ο ανοιχτός, εύπλαστος κάναβος υποστηλωμάτων. (στ) Οι ελεύθεροι, ολισθαίνοντες, μη φέροντες τοίχοι. [:elteam] Ομάδα μελέτης : Λίνα Δήμα, Βασιλική Μπασιάκου, Σοφία Τσιράκη

Α’ Βραβείο στον Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Μελέτης-Κατασκευής του Μουσείου Μπουζιάνη στο Δήμο Δάφνης, στην κατηγορία των μελετών. Το θέμα πήρε τη δεύτερη θέση μετά τις οικονομικές προσφορές. Η πρόταση ενσωματώνει την κατοικία Μπουζιάνη μαζί με τον υφιστάμενο υπαίθριο χώρο της ως πλήρη ανεξάρτητη ενότητα με την αναγκαία και αναπόσπαστη “πίσω αυλή” της. Η αυλή αυτή ενοποιείται με τον υπαίθριο χώρο του νέου κτιρίου δημιουργώντας έτσι μια νέα, ευρύτερων διαστάσεων και όμοιου τύπου αυλή, απολύτως αναγκαία από αισθητική και λειτουργική άποψη, για την χρήση του συγκροτήματος, αλλά και για την αισθητική παρουσία και προβολή των δύο κτιρίων (παλαιό- νέο) ως ανεξαρτήτων αλλά και συνεργαζομένων οντοτήτων. [:elteam] Ομάδα αρχιτεκτονικής μελέτης: Καλλιρόη Σαΐτη, Σοφία Τσιράκη

Η πρόταση έχει το χαρακτήρα χαλαρής, ασυνεχούς συγκρότησης φαινομενικά τυχαίων διάσπαρτων «γραμμών και σημείων» που δεν υπακούουν σε ενιαίο ορθοκανονικό σύστημα αξόνων και κανάβων. Εντούτοις υφίστανται συνθετικές σχέσεις οι οποίες θα μπορούσαν να αποκρυπτογραφηθούν αν φανταζόταν ότι η διάταξη που έχει σχεδιαστεί είναι το «θρυμματισμένο ερείπιο» ενός κτηρίου που προϋπήρξε παλαιότερα στην ίδια θέση. Αναλόγως προς την χάραξη αυτή, η κίνηση προς το κτιριακό συγκρότημα έχει τον χαρακτήρα τεθλασμένης σταδιακής διείσδυσης. Συνεπώς, η σύνθεση δεν γίνεται αντιληπτή με μιας και στο σύνολο της. Αντιθέτως ανακαλύπτεται και αποκρυπτογραφείται κατά φάσεις. Ο επισκέπτης συναντά τα «κατακερματισμένα» στοιχεία της πάνω στο βήμα του, καθώς πραγματοποιεί έναν ευχάριστο περίπατο. [:elteam] Ομάδα μελέτης: Κατερίνα Μιχαλοπούλου, Αντώνης Τουλούμης, Σοφία Τσιράκη Σύμβουλος μελέτης: Τάσος Μπίρης

Η πρόταση συγκροτείται από μια γραμμική στενόμακρη πτέρυγα σφηνοειδούς σχήματος (κτίριο - γραμμή), που αναπτύσσεται κατά μήκος του μεγάλου άξονα του οικοπέδου με την μέγιστη δυνατή υποχώρηση από την οικοδομική γραμμή και την περίκεντρη αιθριακή ενότητα (κτίριο Π) με κύρια όψη στον πιο ήσυχο δρόμο. [:elteam] Ομάδα μελέτης : Ελένη Κούλη, Κατερίνα Μιχαλοπούλου, Ελισάβετ Τσιβεριώτη, Σοφία Τσιράκη

Η πρόταση συγκροτείται πάνω σε ένα ιδιόμορφο ισχυρό γραμμικό άξονα που εξασφαλίζει σ΄ αυτήν συνθετική δομή ανοιχτή, κινητική, ποικιλόμορφα μεταλλασσόμενη διατυπωμένη με απλότητα, σαφήνεια και δύναμη. Με τον τρόπο αυτό γεννιέται φυσιολογικά και ο εσωτερικός υπαίθριος πεζόδρομος που διατρέχει τη σύνθεση από άκρου εις άκρο. Οι κτιριακοί όγκοι αρθρώνονται σε πτέρυγες που εξελίσσονται σπειροειδώς γύρω από ένα κεντρικό αιθριακό χώρο. Πρόκειται για μια σπείρα που περιελίσσεται ως καθαρή, γρήγορη μονοκονδυλιά. [:elteam] Ομάδα μελέτης : Μίλτος Κατσαρός, Παρασκευή Κοντιζά, Κατερίνα Μιχαλοπούλου, Σοφία Τσιράκη Σύμβουλος μελέτης: Τάσος Μπίρης

Η πρόταση περιλαμβάνει ένα μικρό εκκλησάκι ως (λειτουργικό) σημείο αναφοράς μιας αρχιτεκτονικής επέμβασης μικρής κλίμακας η οποία συνιστά ένα μικρο-τόπο μέσα στην Πανεπιστημιούπολη. Ο τεχνητός γήλοφος αποτελεί χαρακτηριστικό της τοπιακής διαμόρφωσης και σε συνδυασμό με την εκκλησία αποτελούν τα βασικά στοιχεία της σύνθεσης. Η εκκλησία ενσωματώνεται στη φυσική κοιλότητα του εδάφους η οποία το περικλύει προστατευτικά. Τα στοιχεία της σύνθεσης αρθρώνονται ως μια ακολουθία γραμμών και σημείων ενός περιπάτου. [:elteam] Ομάδα μελέτης : Τάσος Μπίρης, Σοφία Τσιράκη

Η νέα πτέρυγα αναπτύσσεται γραμμικά κυρίως πάνω στη βόρεια οικοδομική γραμμή του οικοπέδου, και εν μέρει πάνω στον προς ανατολάς πεζόδρομο, δημιουργώντας μια ισχυρή εσωτερική αγκαλιά σχήματος ανισοσκελούς Γ. Η ενωτική για τα δύο κτήρια λειτουργία του μεταλλικού διαδρόμου, ενισχύεται από τη συνολική ζώνη κενού χώρου που μεσολαβεί ανάμεσα τους, μέσα στην οποία αυτός περιέχεται και διαγράφει τη γραμμική του κίνηση. [:elteam] Ομάδα μελέτης : Τάσος Μπίρης, Σοφία Τσιράκη

Ο Διεθνής Αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ιδεών “Zephyr” αφορά την εφαρμογή συστημάτων παθητικού δροσισμού σε πρόταση συλλογικής κατοικίας στο κέντρο της Αθήνας. Κύριο θέμα του διαγωνισμού αποτέλεσε η μελέτη φυσικών συστημάτων παθητικού δροσισμού. Πρόκειται για ένα συγκρότημα κατοικιών με κοινόχρηστους χώρους και μαγαζιά στο ισόγειο. [:elteam] Ομάδα μελέτης : Δημήτρης Αντωνίου, Σοφία Τσιράκη